Bir gün, ormanda güçlü bir aslan uyuyormuş. Tam o sırada, küçük bir fare yanlışlıkla aslanın üzerine basarak onu uyandırmış. Kocaman pençesiyle fareyi yakalayan aslan, onu yemeye hazırlanırken fare korkuyla yalvarmış:

“Lütfen beni bırak, beni yeme! Günün birinde sana yardım edebilirim!”

Aslan, bu küçük farenin kendisine nasıl yardım edebileceğini düşünerek alayla gülmüş ama sonunda onu serbest bırakmış. “Git bakalım,” demiş, “ama senin gibi küçücük bir yaratığın bana nasıl yardımcı olabileceğini pek merak ediyorum.”

Günler sonra, aslan bir avcının kurduğu ağda yakalanmış. Güçlü pençelerini ve kükremesini kullanmasına rağmen ağdan kurtulamamış. Tam o sırada, fare aslanın sesini duyup yanına gelmiş. Hiç vakit kaybetmeden ağın iplerini kemirmeye başlamış ve kısa süre içinde aslanı serbest bırakmış.

Aslan şaşkınlıkla fareye teşekkür ederken, fare gülümsemiş ve demiş ki: “Küçük bir iyilik bile bazen büyük bir dostluk yaratır.”

O günden sonra aslan ve fare, iyi dost olmuşlar ve birbirlerine her zaman yardım etmişler.

Son.