Bir zamanlar, müzikle dolu bir krallıkta, Prenses Aria adında bir kız yaşarmış. Aria, krallığın en güzel sesiyle tanınır, her gün sarayın bahçelerinde şarkılar söylermiş. Onun şarkıları o kadar büyülüymüş ki, kuşlar bile şarkılarına eşlik eder, ağaçlar hafifçe dans edermiş.

Fakat bir sabah, Aria’nın sesi kaybolmuş! Ne kadar denese de, tek bir nota bile çıkaramamış. Üzgün ve endişeli bir şekilde krallığın dört bir yanına haber salmış. Müzik olmadan, kendini eksik hissediyormuş.

Bir gün, yaşlı bir bilge Aria’yı ziyaret etmiş. “Prenses Aria,” demiş, “Müziğin kalbinde saklıdır. Eğer kaybolan melodini bulmak istiyorsan, kalbini dinlemeli ve ona kulak vermelisin.”

Aria, bu sözlerin ardından derin bir nefes almış, gözlerini kapatmış ve kalbini dinlemiş. Birdenbire içinden küçük, huzur dolu bir melodi yükselmeye başlamış. Gözlerini açtığında, melodisi geri dönmüş ve daha da güçlüymüş.

Artık Aria, müziğin sadece dışarıdan değil, içinden de geldiğini biliyormuş. O günden sonra, şarkıları daha içten ve anlamlı olmuş, tüm krallığa huzur getirmiş.

Son.