Bir zamanlar, küçük bir köyde tembel bir çocuk yaşarmış. Adı Ali’ymiş. Ali, sabahları uyanır uyanmaz tekrar uyumak için yatağına dönermiş. Okula gitmek, evin işlerine yardımcı olmak veya arkadaşlarıyla oyun oynamak yerine sürekli oyun oynamakla ve uyumakla vakit geçirirmiş.

Ali’nin ailesi onun bu tembelliğinden oldukça şikayetçiymiş. Annesi sık sık, “Ali, çalışmalısın. Hayatta bir şeyler başarmak istiyorsan, çaba göstermelisin,” derken, babası da ona tarlada çalışmayı teklif edermiş ama Ali, “Çalışmak istemiyorum! Eğlenmek daha güzel,” diyerek yanıt verirmiş.

Bir gün, Ali yine oyun oynarken yaşlı bir adam yanına gelmiş. “Neden bu kadar tembelsin, evladım?” diye sormuş. Ali, “Çalışmak sıkıcı, ben eğlenmek istiyorum,” demiş. Yaşlı adam gülümsemiş ve ona bir fındık vermiş. “Bu fındık, senin dileklerini gerçekleştirebilir, ama sadece çalışkan olursan işe yarar,” demiş.

Ali, fındığı almış ama onu kullanmak için hiçbir çaba göstermemiş. O günden sonra fındığı cüzdanında taşımış ama bir kere bile kırmamış. Günler geçtikçe, Ali yine tembellik yapmaya devam etmiş. Oyun oynamak ve uyumak dışında hiçbir şey yapmamış.

Bir gün, köydeki çalışkan çocuklardan biri, tarlasını işleyerek meyve ve sebzeler yetiştirmeye başlamış. Diğer çocuklar onun etrafında toplanır, onun nasıl çalıştığını hayranlıkla izlerken Ali onları seyretmiş. İçten içe, “Neden ben de onun gibi çalışkan olamıyorum?” diye düşünmeye başlamış.

Bir sabah, Ali, çalışkan çocuğun yanına gitmiş ve ona çalışmayı öğretmesini istemiş. Çalışkan çocuk gülümseyerek, “Tabii ki, ama önce bana yardım etmen lazım,” demiş. Ali, mecbur kalmış ve ona yardım etmeye başlamış. İlk başta zorlanmış ama zamanla çalışmanın ne kadar keyifli olduğunu anlamış.

İkisi birlikte tarlada çalışırken Ali, meyve ve sebzelerin büyüdüğünü görünce çok mutlu olmuş. Çalışmanın verdiği tatmin ve mutluluğu hissetmiş. Artık her gün tarlada çalışmaya devam etmiş ve zamanla köydeki en çalışkan çocuklardan biri haline gelmiş.

Bir gün, yaşlı adamı yeniden görmüş. “Sana fındığı kullanman için verdim ama sen onu unutmuşsun,” demiş. Ali, “Ama artık çalışmayı öğrendim. Artık bir fındığa ihtiyacım yok, çünkü çalışmanın değeri çok büyük!” demiş.

Yaşlı adam, çocuğun değişimini görünce gülümsemiş ve “İşte şimdi doğru yoldasın,” demiş.

Artık Ali, köyde herkesin sevdiği çalışkan bir çocuk olmuş ve hayatı boyunca çalışmanın ve azmin önemini unutmamış.

Son.